به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» شهید حاج حسین محمدی در ۱۸ آبان ۱۳۴۵ در خانواده ای متوسط و مذهبی به دنیا آمد. اولین دیدار ما در مزار شهدا بود. در دوم تیر سال ۶۶ با او ازدواج کردم. او که همانند دیگر برادرانم مرد جنگ بود. از خودگذشتگی و فداکار بودن و مذهبی بودن ایشان، یکی از دلایل اصلی من برای انتخاب او برای ازدواج بود. آشنایی با این انسان نمونه یکی از اتفاقات خوب زندگی من بود در تمام مشکلات و سختی‌ها.
بیشتر بخوانید
شاید اگر کسی فقط یکبار با او برخورد داشت بخوبی از او یاد می کند. به قدری که خوش اخلاق و خوش سیرت بود.
ما در تمام سختی‌ها و مشکلات کنار هم بودیم و همیشه سعی کردیم درمان دردهای یکدیگر باشیم. مهربانی او نه تنها در دلش بلکه همیشه در صورتش هم نمایان بود. همیشه به این علاقه داشت که دردی از دیگران دوا کند. فقط کافی بود کسی از او کمک بخواهد با تمام وجود کمک می‌کرد.
برخورد او حتی با کودکان هم فوق‌العاده بود. همیشه به آنها ارزش و اهمیت می داد. با آنها به مهربانی و خوش رویی برخورد می‌کرد.
با آنها بازی و شوخی می‌کرد. ۴۰ روز از ازدواجمان می‌گذشت که به جبهه رفت. همیشه دلواپس و نگران او بودم. شاید تنهایی آزارم می‌داد ولی به او چیزی نمی‌گفتم و گلایه نمی‌کردم.
چون شرط اول ایشان برای ازدواج، رفتن به جبهه بود.
وقتی خداوند پس از سال‌ها به ما فرزندی عطا کرد بسیار شکرگزار خداوند بود. با دقت و خوش‌رویی به تربیت دخترش مرضیه اهمیت می‌داد. هیچ گاه با مرضیه بدرفتاری نمی‌کرد.
حسین، دوستدار اهل بیت بود. او در جنگ مجروح شده و جانباز بود. خاضع و فروتن بود و پس از جنگ هیچ توقعی از مردم و دولت نداشت و تمام ناملایمات را با جان و دل تحمل می‌کرد.
گاهی شعرهایی از جنگ می خواند و یاد دوران دفاع مقدس می‌کرد.
راوی: همسر شهید
گزیده ای از وصیت نامه شهید حسین محمدی
امام می گویند عالم محضر خداست. در محضر خدا معصیت نکنید.
اگر شما جوانان راه و خط خدا را بگیرید هیچ وقت سقوط نمی‌کنید. پرچمی که در روز عاشورا برافراشته شد آخرش ختم شد به ۲ رکعت نماز. آن پرچم و دو رکعت نماز امام حسین باید محکم و استوار زیر پرچم ولایت برافراشته شود. برای بار دوم می‌گویم اگر راه و خط خدا را بگیرید هیچ وقت سقوط نمی‌کنید.
من هیچ چیز در این دنیا ندارم. همه چیز من خداست. من همیشه شاکر خدا هستم و به شما توصیه می‌کنم که در هر لحظه شکرگزار خدا باشید. من نیز همواره مانند امام(ره) در تخت بیمارستان به یاد خدا هستم و از خداوند می خواهم تحمل این بیماری را به من بدهد.
انتهای پیام/