[ شناسه خبر : ۳۲۶۹۰ ]
[ مدت زمان تقریبی برای مطالعه : 3 دقیقه ]
چراغ هدایت؛
هر روز یک صفحه از قرآن کریم/سوره شعراء
خواندن قرآن کریم به شکل مستمر از جمله سفارش های امامان و علمای دین و اخلاق و آغازگر مسیر تفکر؛تعقل و عمل به آیات الهی است.بنابراین روزمان را با تلاوت قرآن کریم منور کنیم.
به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا»بسم الله الرحمن الرحیم
بیشتر بخوانید
طسم (1)
طا، سين، ميم. (1)
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (2)
اينها آيات اين کتاب روشنگر است. (2)
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (3)
بيم آن مى رود که چون آنان مؤمن نمى شوند، خود را از غصّه هلاک کنى. (3)
إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (4)
اگر بخواهيم، معجزه اى از آسمان بر آنان نازل مى کنيم که خاضعانه به آن گردن نهند. (4)
وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ (5)
و هيچ تذکار تازه اى از [خداى] رحمان براى آنان نمى آيد، مگر اين که از آن روى گردان مى شوند. (5)
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (6)
همانا [حقّ را] تکذيب کردند، پس به زودى خبرهاى آنچه استهزايش مى کردند به آنان خواهد رسيد. (6)
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ (7)
[آيا آثار قدرت ما را نديده اند] و آيا به زمين نگاه نکرده اند که در آن چقدر از هر نوعى [روياندنى] نيکو رويانده ايم؟ (7)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (8)
بى شک در اين [آفرينش] نشانه اى است [بزرگ ]ولى بيشتر آنان مؤمن نمى شوند. (8)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (9)
و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (9)
وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10)
و [ياد کن] وقتى را که پروردگارت، موسى را ندا کرد که بر آن قوم ستمکار درآى. (10)
قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ (11)
قوم فرعون، آيا تقوا پيشه نمى کنند؟! (11)
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ (12)
[موسى] گفت: پروردگارا! همانا من مى ترسم که تکذيبم کنند. (12)
وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ (13)
و سينه ام [از اين مأموريّت] تنگى مى کند و زبانم روان نمى شود، پس [فرشته وحى را] به سوى هارون بفرست [که مرا يارى کند]. (13)
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ (14)
و آنان بر من [ادّعاى] گناهى دارند که مى ترسم مرا بکشند. (14)
قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ (15)
[خدا] گفت: چنين نيست، پس شما دو نفر با معجزات ما برويد که حتماً ما با شماييم و شنونده [گفت وگوهاى شما] هستيم. (15)
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (16)
پس بر فرعون درآييد و بگوييد: همانا ما فرستاده خداوندگار جهانيان هستيم. (16)
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (17)
[با اين رسالت] که بنى اسرائيل را [آزاد کن و ]با ما بفرست. (17)
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (18)
[فرعون به موسى] گفت: آيا ما تو را در کودکى نپرورانديم؟ و چند سالى از عمرت در ميان ما درنگ کردى. (18)
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (19)
و انجام دادى آن کارى را که از تو صورت گرفت، درحالى که از ناسپاسان بودى! (19)
انتهای پیام/