فرازی از وصیتنامه غواص شهید قاسم محمدی
به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» وصیتنامه غواص شهید قاسم محمدی
بیشتر بخوانید
خداوندا! سپاست باد که چنین پیامبر عظیم‌الشأنی و چنان امام والایی و چنان دین مبینی و قرآن کریمی و رهبر والایی برای هدایت ما فرستادی و سلام ما بر تمامی شهیدان راه حق و حقیقت و راه اسلام مبین باد که با شهادت خود پایه این دین مبین را محکم و استوار گردانیدند و اما سلام بر خانواده شهدا باشد که با صبر خود، نشان دادند که امانت الهی را چگونه تحویل می‌دهند و در مقابلش هیچ گونه چشم داشتی ندارند و نشان دادند که چگونه راه زینب(س)، آن حماسه‌ساز عاشورا را ادامه می‌دهند.
اما در این چند خطی که به عنوان وصیت می‌نویسم، چند چیز را از شما خواهشمندم و از خداوند متعال و کریم، اجر عظیم برای برادران و خواهرانم خواستارم. اما در درجه‌اول از کلیه برادران که در کنارشان بودم و زحمات ما و حتی آزار ما به آن‌ها رسیده، خواستارم که به بزرگی خودشان من را حلال نموده و از گناهانی‌که در حق آن‌ها مرتکب شده‌ام و غیبتی اگر کرده باشم، امیدوارم همگی را حلال نموده و برای ما از خدا طلب‌مغفرت بنمایند و نیز امام را تنها نگذارده‌و به توصیه‌های امام عمل کنند و بدانند، تنها رضای خداوند، شاد کردن قلب امام و آن هم با عمل کردن به حرف‌های امام است.
و امیدوارم کلیه برادران شهدا و خانواده‌‌های عزیزشان ما را حلال‌کنند که نتوانستیم راه فرزندانشان را به خوبی بپیماییم و آن رسالتی که بر دوش‌ما بود، به خوبی به جا آورده باشیم و دوباره از برادران همپایگاهی می‌خواهم که با حفظ وحدت خود و همیشه در صحنه و سنگر بودن خود، راهی که حسین(ع) رفت،آن‌را تکمیل‌کنند و خستگی‌دنیایی را نادیده گرفته و در مقابل مشکلات مقاومت نشان دهند و اسلحه‌هایی که از دست‌شهدا می‌افتد، بردارند و با هر وسیله دیگری ظلمت را و ظلمت‌ها را پاک گردانند و راه‌آن‌ها را ادامه‌دهند.
سعی‌کنید که دیگران را به انقلاب جذب کنید که تنها خیر و نیکی در این انقلاب که ادامه انقلاب حسین(ع) است، می‌باشد.
دیگر بار از کلیه برادران خواستارم که در ذکرهایشان ما را از یاد نبرند و برای مغفرت ما نیز دعا کنند. اما سخنی که با پدر و مادر و اهل خانواده خود دارم، زیاد است. ولی به اجمال آن را بیان می‌کنم و آن این‌است که: در درجه اول از مادر گرامی و مهربان خود، در مقابل زحمت‌های زیادی که شب و روز برای من کشیده‌اند، خواستارم که مرا ببخشند و از اینکه برای آن‌ها جز زحمت چیز دیگری نداشتم، عذر می‌خواهم و مرا حلال نمایند و از تقصیرات من بگذرند و نیز می‌خواهم در کارهایشان راه حضرت فاطمه(س) و حضرت‌زینب(س)، را بپیمایند و همیشه از آن‌ها سرمشق بگیرند و مانند آن بزرگان صبر را پیشه خود سازند و در مقابل امانتی که تحویل داده‌اند، بی‌تابی نکنند. و نیز از پدر بزرگوارم که همیشه زحمت من به آن‌ها رسیده و زیاد متحمل رنج شده‌‌اند.
خداوندا! تو خود گواهی که ما فقط برای احیای دینت و ادامه دادن راه‌حسین(ع) و جلب رضایتت تن به شهادت داده و جانمان را فدا می‌کنیم.
انتهای پیام/