هر روز یک صفحه از قرآن کریم/سوره بقره

وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ۚ وَلَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لِتَعْتَدُوا ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ وَلَا تَتَّخِذُوا آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمَا أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ الْكِتَابِ وَالْحِكْمَةِ يَعِظُكُمْ بِهِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (231)

و هنگامى که زنان را طلاق داديد و به آخر مدّتشان رسيدند، يا آنان را به گونه اى شايسته نگهداريد و يا به گونه اى شايسته رهايشان سازيد، و براى ضرر رساندن نگاهشان نداريد که [به حقوقشان ]تجاوز کنيد، و هر کس چنين کند قطعاً به خود ستم کرده است. و آيات خدا را به استهزا نگيريد، و نعمت خدا را بر خودتان و آنچه را از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده است که با آن اندرزتان مى دهد به ياد آريد، و از خدا پروا داشته باشيد و بدانيد که خدا به هر چيزى داناست. (231)

 

وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ يَنْكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ۗ ذَٰلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۗ ذَٰلِكُمْ أَزْكَىٰ لَكُمْ وَأَطْهَرُ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (232)

و هنگامى که زنان را طلاق داديد و به پايان مدّتشان رسيدند مانعشان نشويد که با همسرانشان چنانچه با يکديگر به خوبى تراضى کنند ازدواج نمايند، و کسى از شما با اين سخن اندرز مى گيرد که به خدا و روز واپسين ايمان داشته باشد اين براى شما پر برکت تر و پاکيزه تر است، و خدا مى داند و شما نمى دانيد. (232)

 

۞ وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ ۖ لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ ۚ وَعَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ لَا تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ ۚ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَٰلِكَ ۗ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَنْ تَرَاضٍ مِنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا ۗ وَإِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلَادَكُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُمْ مَا آتَيْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (233)

 

و مادران [مطّلقه ]فرزندانشان را دو سال کامل شير دهند. [اين حکم ]براى کسى است که بخواهد دوران شيرخوارگى را تمام کند. و خوراک و پوشاک مادران به طور شايسته بر عهده پدر است. هيچ کس جز به قدر وُسعش مکلّف نمى شود. نبايد هيچ مادرى به فرزندش زيان برساند، و نه هيچ پدرى به فرزندش [زيان برساند ]و [با فوت پدر ]مثل اين [هزينه ]بر عهده وارث است. و اگر [پدر و مادر ]بخواهند با رضايت و مشورت يکديگر [پيش از تمام شدن دو سال ]طفل را از شير بگيرند گناهى بر آن دو نيست. و اگر خواستيد براى فرزندانتان دايه بگيريد گناهى بر شما نيست، به شرط اينکه بهائى که مى دهيد به خوبى بپردازيد; و از خدا پروا داشته باشيد و بدانيد که خدا به آنچه مى کنيد بيناست. (233)