هر روز تلاوت یک صفحه از قرآن کریم/ سوره بقره

 

 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَدَايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ ۚ وَلْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ ۚ وَلَا يَأْبَ كَاتِبٌ أَنْ يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ ۚ فَلْيَكْتُبْ وَلْيُمْلِلِ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلَا يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئًا ۚ فَإِنْ كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لَا يَسْتَطِيعُ أَنْ يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ ۚ وَاسْتَشْهِدُوا شَهِيدَيْنِ مِنْ رِجَالِكُمْ ۖ فَإِنْ لَمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَىٰ ۚ وَلَا يَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا ۚ وَلَا تَسْأَمُوا أَنْ تَكْتُبُوهُ صَغِيرًا أَوْ كَبِيرًا إِلَىٰ أَجَلِهِ ۚ ذَٰلِكُمْ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ وَأَقْوَمُ لِلشَّهَادَةِ وَأَدْنَىٰ أَلَّا تَرْتَابُوا ۖ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَكْتُبُوهَا ۗ وَأَشْهِدُوا إِذَا تَبَايَعْتُمْ ۚ وَلَا يُضَارَّ كَاتِبٌ وَلَا شَهِيدٌ ۚ وَإِنْ تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِكُمْ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ وَيُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (282)

 

اى کسانى که ايمان آورده ايد! وقتى در ميان خود، بدهى اى را تا مدّتى معيّن [به سَلَف يا نسيه يا قرض ]به ذمّه گرفتيد آن را بنويسيد، و بايد نويسنده اى [آن را ]در ميان شما بنويسد، و هيچ نويسنده اى نبايد از نوشتن خوددارى کند چنانکه خدا به او آموخته است. پس بايد او بنويسد و آن کسى که حقّ بر ذمّه او است ديکته کند، و بايد از خدا، پروردگار خود پروا کند و چيزى از آن کم نکند. پس اگر کسى که حق بر ذمّه او است سفيه يا ضعيف باشد يا نتواند ديکته کند بايد ولىّ او به عدالت ديکته کند. و دو نفر از مردانتان را شاهد بگيريد; و اگر دو مرد نبود يک مرد و دو زن از گواهانى که مورد قبول شما هستند [شاهد بگيريد ]تا در صورتى که يکى از آن دو زن فراموش کرد ديگرى به او يادآورى کند. و چون شاهدان دعوت شوند [از پذيرفتن آن ]خوددارى نکنند، و از نوشتن آن ـ چه کم باشد يا زياد ـ تا پايان مدّتش ملول نشويد. اين نزد خدا با عدالت سازگارتر و براى اقامه شهادت مؤثرتر و به شک نکردن شما نزديک تر است; مگر آن که تجارتى نقدى باشد که آن را در ميان خود دست به دست مى گردانيد که بر شما گناهى نيست که آن را ننويسيد. و هنگامى که معامله [نقدى ]کرديد شاهد بگيريد. و هيچ نويسنده و شاهدى نبايد زيان ببيند، و اگر چنين کنيد قطعاً اين فسقى است که دامنگير شما شده است. و از خدا پروا کنيد، و خدا به شما تعليم مى دهد، و خدا به هر چيزى داناست. (282)