مهجوریت در معلولیت/ چشمان بینای دولت نابینایان را نمی‌بیند
به گزارش موج رسا; عضو انجمن نابینایان استان است و حدود یک دهه پیش، رئیس این انجمن بود. اخیرا از سازمان صنعت، معدن و تجارت استان بازنشسته شده اما به دلیل مشکلات معیشتی و گرانی‌ها مجبور است دوباره کار کند تا زندگی را بچرخاند و به این دلیل هم‌اکنون در یک مغازه استیجاری در خیابان توحید (درب پایین امامزاده سیدابراهیم(ع)) مشغول فروش عسل و مواد غذایی مشابه است.
15 اکتبر (24 مهرماه) به عنوان روز جهانی نابینایان، فرصتی شد تا بهرام زرنانیان، حرف‌های دلش که آهی از مشکلات و سختی‌های شرایط حال حاضر است را با خبرنگار موج رسا در میان بگذارد.
وی می‌گوید: عضو انجمن نابینایان استان هستم و مدتی، رئیس آن بودم اما حدود یک دهه هست که فعالیتی در انجمن ندارم و زمانی همراه با مرحوم آقای مصطفوی بودیم که تلاش‌های زیادی در این راه کرده و می‌توان گفت که ریشه انجمن را ایشان در زنجان بنا کردند.
* معیشت جامعه معلولان، بغرنج است
زرنانیان با بیان اینکه خوشبختانه انجمن، پیشرفت‌هایی داشته است، اظهار می‌کند: اما با توجه به اینکه انجمن به عنوان یک سازمان مردم‌نهاد محسوب می‌شود باید خودگردان بوده و توسط خیران، پشتیبانی شود که متاسفانه درصد کمک‌ها بسیار پایین آمده و از جهت دیگر، دولت نیز به هیچ عنوان به افراد معلول و نابینا توجهی ندارد. نه تنها دولت که بلکه اصلا چه در مراجع قانونگذاری و چه در دولت، وضعیت بغرنج بوده و با این حساب به جرات می‌توان گفت که 99 درصد معلولین چه در سطح کشور و چه در سطح استان با مشکلات عدیده‌ای درگیر هستند و مشکلات و سختی‌های زیادی، معلولان و نابینایان را از هر حیث احاطه کرده است.
* وضعیت نامناسبِ مناسب‌سازی
وی با بیان اینکه از لحاظ مسائل مالی که تمام مردم، درگیر هستند چه رسد به اینکه یک فرد، معلول باشد، خاطرنشان می‌کند: مشکل بعدی جامعه معلولان، وضعیت نامناسب و بسیار پایین مناسب‌سازی شهرها است که سبب شده تا یک فرد معلول با مشکل در جامعه تردد می‌کند و چه در سطح میادین و خیابان‌های جدید و چه در سطح خیابان‌ها و بافت قدیمی، مشکلات زیادی متوجه جامعه معلولان و نابینایان است و با توجه به اینکه اکثر معلولان در بافت قدیمی شهرها سکونت دارند نه دولت و نه سازمان بهزیستی، برنامه خاصی در این رابطه ندارند.
زرنانیان با بیان اینکه مهمتر از این مسائل، مهجور نگه داشتن معلولان و نابینایان در جامعه است، خاطرنشان می‌کند: متاسفانه فقط و تنها در روز جهانی نابینایان به این مورد پرداخته می‌شود که یک ضعف بزرگ است و مسئولان در ارتباط با کل مردم، بی‌خیال هستند و در ارتباط با معلولین به جرات می‌توانم بگویم پرونده را بسته‌اند و هیچ معلولی نمی‌توانید پیدا کنید که بگوید از فلان برنامه حمایتی دولت، استفاده می‌کنم!
وی ادامه می‌دهد: این در حالی است که معلولین حتی در کشورهای نیمه‌پیشرفته، ارج و احترام داشته و امکاناتی به آن‌ها داده می‌شود اما در ایران، من که بازنشسته هستم با این وجود باز هم یک مغازه کوچکی اجازه کرده‌ام تا بلکه مرهمی بر زخم‌های زندگی باشد که آن هم متاسفانه با توجه به وضعیت فعلی بازار، پاسخگو نیست. بازنشستگان به استراحت احتیاج دارند اما الان در واقع به قول ترک‌ها «عمروموزون آخری‌دی، ایشیمیزین اولی»!
* بیش از 90 درصد معلولان بیکار هستند
زرنانیان در خصوص اشتغال معلولین و جامعه نابینایان می‌گوید: نمی‌خواهم آمار غیرواقعی ارائه کنم اما تعداد خیلی کمی از این افراد دارای شغل هستند که درصد آن‌ها تک‌رقمی است و بیش از 90 درصد، شغلی ندارند در حالی که اگر به پرونده‌شان نگاه کنید بسیاری از آن‌ها مدارج بالای علمی را طی کرده‌اند و شغلی ندارند و مبلغ بسیار قلیلی، ماهانه به صورت مستمری دریافت می‌کنند که آن هم با توجه به وضعیت امروز بسیار ناچیز است.
وی از سهمیه‌های استخدامی نیز رضایت ندارد و خاطرنشان می‌کند: قانونی که ظاهراً در سال 65 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده، گفته که وزارتخانه‌ها موظف هستند 3 درصد از پرسنل خود را از خانواده شهدا، ایثارگران و معلولین جذب کنند که متاسفانه به درستی اجرا نمی‌شود.
* بستر آموزش برای نابینایان به طور کامل فراهم نیست
زرنانیان در خصوص نحوه آموزش نابینایان و حمایت‌ها در این حوزه نیز می‌گوید: دولت در مقطعی توسط سازمان بهزیستی با دانشگاه آزاد اسلامی، تعاملاتی داشت که منجر به تخفیف 50 درصدی در شهریه‌ها شد که اخیراً شنیدم این تخفیف به 100 درصد هم رسیده اما باز هم کافی نیست چون اکثرا افراد معلول، نیازهای خاصی به وسایل کمک‌آموزش از جمله کامپیوتر و تبلت دارند.
وی اظهار می‌کند: یک شرکت تخصصی در تهران به یک تکنولوژی جدید به نام No Teacher برای نابینایان، دست یافته که خط بینایی عادی را به صورت خط بریل و برعکس، تبدیل می‌کند و امتیاز بزرگی برای تحصیل نابینایان در دانشگاه است اما متاسفانه این تکنولوژی نیز در دستری نیست زیرا هزینه آن قبل از مباحث فشار اقتصادی و تحریم‌ها 25 میلیون تومان بود اما الان گران‌تر شده و شاید به حدود 40 میلیون تومان رسیده است.
وی با حالت طنز، اشاره می‌کند: زمانی که هزینه این تکنولوژی 25 میلون تومان بود با یکی از نابینایان، صحبتی داشتیم که وی گفت اگر فردی 25 میلیون تومان داشته باشد که به او نابینا نمی‌گویند!!
* وقتی بیمه درمانی نیست، چه انتظاری می‌توان داشت؟!
زرنانیان در خصوص درمان نابینایان با بیان اینکه در این زمینه نیز کمکی صورت نمی‌گیرد، اینطور توضیح می‌دهد: بیمه، یکی از مهمترین مواردی که تمام افراد جامعه به آن نیاز دارند که متاسفانه دولت در این مورد هیچگونه حرکتی حتی برای افراد عادی نکرده است و باید این را گفت که بیمه پایه، چقدر ناقص است که دوباره بعد از آن بیمه تکمیلی ایجاد شده است.
وی با بیان اینکه نابینایان از قطار بیمه، پیاده هستند، ادامه می‌دهد: بیمه تکمیلی به کنار؛ دولت هیچ فکری در رابطه با بیمه عادی هم نکرده و با توجه به این هزینه‌ها حتی اگر امیدی به درمان و بازگشت بینایی باشد نیز چه انتظاری می‌توان داشت؟!
بهنام آقاجانلو
انتهای پیام/