حضرت زینب (س) صدای رسای کربلا است

به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» زمانی که از حضرت زینب (س) سخن به میان می‌آید نا خودآگاه ذهن درگیر کربلا و اتفاقات در آن می‌افتد و رشادت‌هایی که زینب کبری(س) بعد از واقعه کربلا در مقابل سپاه دشمن از خود نشان دادند و علت قیام امام حسین (ع) را که همان امر به معروف و نهی از منکر است را در تاریخ ماندگار کرد و ایشان صدای رسای کربلا است.

بیشتر بخوانید

• زینب کبری(ع) طلایه‌دار اسلام ناب محمدی در جامعه است

به راستی که کربلا در کربلا می‌ماند اگر افشاگری‌های بانو زینب کبری (س) نبود و این یک ماموریت از جانب پروردگار بود که گوهی از صبر را در وجود بانو نهاده بود و ایشان چنان سخنرانی در مقابل دشمنان دین انجام دادند که تاریخ به خود ندیده است.

حضرت زینب(س) تمام خویشاوندان خود را در واقعه کربلا از دست دادند ایشان با صبر و استقامتی که در برابر مصيبت‌های وارده از خود نشان دادند نمونه یک الگو برای صبر و پایداری در برابر ناملایمات زندگی هستند.

اولین ویژگی بانو زینب کبری (س) عبادت، 

دومین ویژگی حضرت زینب(س) پاکدامنی، علم و دانش، شهامت و شجاعت است که در نوع خود مثال زدنی است ایشان نمونه یک بانو کامل بودند که تا پای جان بر لرزش های قیام امام حسین(ع) ایستادند و در آخر شهید شدند.

زن در الگوی مکتبی اسلام نه قرار است در گوشه و پستوی خانه بماند و نه قرار است کالای خرید و فروش شود، بلکه خداوند مقرر کرده که او تمام تکالیف و اختیارات انسان را منتها در قالبی که خداوند از او خواسته است  به انجام برساند.

پیامبر اکرم (ص) در زمان حیات خود به زن و جایگاه اجتماعی آن ارزش بسیار قائل بودند که دختری مانند فاطمه زهرا (س) الگوی تمام زنان جهان تربیت نمودند و از دامن بانو زهرا(س) پسرانی چون امام حسن و امام حسین(ع) و دخترانی چون حضرت زینب کبری(س) و ام کلثوم رشد و پرورش یافته است که همگی نماد یک انسان عالی از منظر پروردگار هستند.

زمانی که خداوند بر بنده‌ای از لطف و کرامت خود اعطا نماید آن بنده در دنیا و آخرت صاحب مقام و منسب الهی است که با هیچ چیز در جهان قابل مقایسه نیست و پنج تن آل عبا (ع) نیز از این موضوع ضوع مستثنی نیستند.

نامگذاری حضرت زینب(ع)، از سوی پروردگار همانند امام حسن و امام حسین(ع) بیانگر آن است که ایشان جایگاه و مقام ویژهای دارد. آنگاه جبرئیل(ع)پیامبر را از مصیبت‌هایی که بر زینب (س) رخ می‌نمایند، باخبر ساخت. 

رسول خدا (ص)گریست و فرمود: هر کس بر اندوه و مصیبت این دختر گریه کند (پاداش او) مانند کسی است که بر دو برادرش حسن و حسین(ع)گریه نماید.

هنگامی که پیامبر گرامی (ص) قنداقه آن مولود مبارک را طلبید، ایشان را بوسید و فرمود: به حاضران و غایبان امّتم وصیّت می‌کنم که حرمت این دختر را پاس بدارند. همانا وی مانند خدیجه کبری(ع)است.

سمیرا قربانی/ فعال سیاسی