logo
امروز : جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۱۹:۲۳
[ شناسه خبر : ۱۱۰۷۴ ] [ مدت زمان تقریبی برای مطالعه : 7 دقیقه ]
همزمان با میلاد امام حسن مجتبی (ع) انجام شد؛

پایتخت شور و شعور حسینی غرق در شادی و نور

پایتخت-شور-و-شعور-حسینی-غرق-در-شادی-و-نور

همزمان با میلاد امام حسن مجتبی (ع)، کریم اهلبیت، پایتخت شور و شعور حسینی غرق در شادی و نور است.

به گزارش موج رسا; جشن میلاد  امام حسن مجتبی (ع) از دیشب در بقاع متبرکه و امامزادگان استان زنجان آغاز شده است و امروز هم جشن های مختلفی در سراسر استان برگزار می شود.

از دیشب به مناسبت سالگرد میلاد با سعادت کریم اهلبیت حضرت امام حسن مجتبی(ع) در سراسر استان زنجان آئین های جشن و سرور برپا شده است.

همچنین سفرهای اطعام و افطار زیادی در شهرها و روستاهای استان پهن شده است و مردم پایتخت شور و شعور حسینی با برگزاری ایستگاه های صلواتی بعد از افطار از روزه داران پذیرایی کردند.

 در این روز همه دردمندان و آرزومندان،یکصدا به درگاه کریم اهل بیت متوسل شده و آن بزرگوار کریم را شفیع حاجات خود به درگاه خداوند قادر یکتا قرار داده اند.

امشب زمین آغوش خود را می گشاید تا دل بی ‌قرار خود را به دریای کرامت حسنی(ع) پیوند بزند. ای امام خوبی ها و ای پیشوای مهربان، به حق شادی میلادت، قفل بسته دلهای ما را با عنایت و شفاعتت بگشای تا طعم مهربانی تو را بچشیم؛ که هیچ زخمی از بارش کرامت بارانی ‌ات بی ‌مرهم نمی ‌ماند.

 

 *ولادت حضرت امام حسن مجتبی (ع)

حضرت امام حسن مجتبی (ع) در شب پانزدهم رمضان سال دوم هجری مصادف با جنگ احد و به نقلی سال سوم هجری چشم به جهان گشودند. 

حضرت امام حسن (ع) مدت هفت سال و چند ماه با حضرت پيامبر اكرم (ص) زندگى كردند و مدت سى سال با حضرت اميرالمومنین (ع) و مدت نه تا ده سال هم پس از پدر بزرگوارشان زندگى کردند.

 حضرت امام حسن (ع) قد بلند و داراى محاسنى انبوه بود. مردم بعد از شهادت پدر بزرگوارش در روز جمعه بيست و يكم ماه رمضان سال چهلم هجرى با آن حضرت بيعت کردند. امير لشكر آن بزرگوار عبيد اللَّه بن عباس و پس از وى قيس بن سعد بن عباده بود. حضرت امام حسن (ع) در موقعى كه با وى بيعت كردند سى و هفت سال داشتند. مدت چهار ماه و سه روز از خلافت آن بزرگوار گذشت كه جريان صلح آن حضرت با معاويه در سنه چهل و يكم هجرى رخ داد. سپس حضرت امام حسن (ع) متوجه مدينه شدند و مدت ده سال در آنجا اقامت كردند.

 

* مقام و جایگاه حضرت امام حسن مجتبی (ع)

منزلت حضرت امام حسن و حضرت امام حسین (ع) نزد خداوند متعال اینگونه است که حضرت پیامبر اسلام (ص) در حدیثی از رتبه و مقام حضرت امام حسن و حضرت امام حسین (ع) چنین خبر داده اند:

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ الْبَزَّازِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص):‏ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَتَمَسَّكَ بِعُرْوَةِ اللَّهِ الْوُثْقَى الَّتِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ فَلْيُوَالِ [فَلْيَتَوَلَ‏] عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ (ع) فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّهُمَا مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ. (4)

پدرم از سعد بن عبد اللَّه و او از احمد بن محمد بن عيسى و او از پدرش و او از محمّد بن عيسى و او از عبد اللَّه بن مغيره و او از محمّد بن سليمان بزّاز و او از عمرو بن شمر و او از جابر و او از حضرت ابى جعفر (عليه السّلام) نقل نموده است كه آن جناب فرمود: رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمودند كسى كه مى‏ خواهد به ريسمان محكم خدا كه حضرتش در قرآن از آن ياد كرده چنگ بزند بايد على بن ابى طالب (عليه السّلام) و حسن و حسين (عليهما السّلام) را دوست بدارد زیرا كه خداوند متعال از فوق عرش اين دو را دوست دارد.

 

*سيّد جوانان اهل بهشت

در احادیث بسیاری حضرت رسول الله (ص) حضرت امام حسن و امام حسین (ع) را سید و سرور جوانان اهل بهشت معرفی نموده اند که در اینجا به دو حدیث بسنده می کنیم:

حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَى قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ زَكَرِيَّا الْقَطَّانُ قَال‏ عَنْ بَكْرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَبِيبٍ قَالَ حَدَّثَنَا تَمِيمُ بْنُ بُهْلُولٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ أَبَانٍ عَنْ سَلَّامِ بْنِ أَبِي عَمْرَةَ عَنْ مَعْرُوفِ بْنِ خَرَّبُوذَ عَنْ أَبِي الطُّفَيْلِ عَنِ الْحَسَنِ‏ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع) قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) يَقُولُ‏ أَنَا سَيِّدُ النَّبِيِّينَ وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ سَيِّدُ الْوَصِيِّينَ وَ الْحَسَنُ‏ وَ الْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ الْأَئِمَّةُ بَعْدَهُمَا سَادَاتُ الْمُتَّقِينَ وَلِيُّنَا وَلِيُّ اللَّهِ وَ عَدُوُّنَا عَدُوُّ اللَّهِ وَ طَاعَتُنَا طَاعَةُ اللَّهِ وَ مَعْصِيَتُنَا مَعْصِيَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيل‏.

علی بن محمد بن موسی با اسنادی از ابی طفیل او از حضرت امام حسن (ع) نقل می کند که فرمودند: از حضرت رسول الله (ص) شنیدم که فرمودند من سرور پیامبران و علی بن ابیطالب سرور اوصیا و حسن و حسین سروران جوانان اهل بهشت هستند و امامان پس از ایشان سروران پرهیزگاران و یاری کننده ما یاری کننده خدا است و دشمن ما دشمن خدا است و طاعت ما طاعت خدا است و معصیت در حق ما معصیت امر خدای عزّ و جلّ است و خدا برای ما کافی است و چه نیکو وکیلی است.

 

*مختصرى از فضايل و مكارم اخلاق حضرت امام حسن‏ (ع)

حضرت امام حسن مجتبی (ع) از عابدترین و زاهد ترین مردم بود. در مناقب ابن شهر آشوب و روضة الواعظين روايت شده است كه حضرت امام حسن (ع) هرگاه وضو مى‏ ساخت، بندهاى بدنش مى‏ لرزيد و رنگ مباركش زرد مى‏ گشت. سبب اين حال را از آن حضرت پرسيدند، فرمودند: سزاوار است بر كسى كه مى ‏خواهد نزد ربّ العرش به بندگى بايستد رنگش زرد گردد و رعشه در مفاصلش افتد. وقتی حضرت به مسجد مى ‏رفت، چون به درب مسجد مى ‏رسيد، سر را به سوى آسمان بلند مى‏ كرد و مى ‏فرمود: «الهى ضيفك ببابك يا محسن قد اتاك المسى‏ء فتجاوز عن قبيح ما عندي بجميل ما عندك يا كريم: اى خداى من، اين ميهمان تو است كه به درگاه تو ايستاده. اى خداوند نيكوكار، به نزد تو آمده بنده تبهكار، پس در گذر از كارهاى زشت و ناستوده من به نيكيهاى خودت اى كريم.»

ایشان به کریم اهل بیت معروف هستند زیرا چند بار در دوران زندگی پر برکتشان تمام دارایی خود را با فقرا به طور مساوی تقسیم نمودند: ابن شهر آشوب از حضرت امام صادق (ع) روايت كرده است كه حضرت امام حسن (ع) بيست و پنج مرتبه پياده به حجّ رفت و دو مرتبه و به روايتى سه مرتبه، مالش را با خدا قسمت كرد كه نصف آن را خود برداشت و نصف ديگر را به فقرا داد.

 

*علت به شهادت رساندن حضرت امام حسن (ع)

از جمله رواياتي که درباره علت شهادت حضرت امام حسن (ع) نقل شده از مغيره است که گفت: «وقتي که ده سال از خلافت معاويه گذشت و تصميم گرفت تا براي جانشيني پسرش يزيد از مردم بيعت بگيرد، براي جعده دختر اشعث بن قيس (سر دسته‏ منافقان) پيام فرستاد که اگر حسن (ع) را مسموم کني، من تو را به همسري پسرم يزيد در مي‏ آورم و صد هزار درهم نيز براي او فرستاد. جعده، حضرت امام حسن (ع) را مسموم کرد. معاويه آن مبلغ پول را به او بخشيد، ولي او را به همسری يزيد در نیاورد.

سپس حضرت امام حسين (ع) با همراهان، پیکر حضرت امام حسن (ع) را به سوي بقيع بردند و در کنار قبر جده ‏اش فاطمه بنت اسد (ع) به خاک سپردند.

حضرت امام حسن (ع) در روز بیست هشتم صفر سال پنجاه هجري در حالي که چهل و هشت سال از عمر پر برکتشان مي‏ گذشت به شهادت رسیدند، دوران خلافتشان ده سال بود، برادر و وصيشان حضرت امام حسين (ع) پیکر ایشان را در بقیع به خاک سپردند.».//ن

انتهای پیام/

فرم ارسال نظر