جاوید حاتمی در یادداشتی با اشاره به شهادت محسن فخری زاده دانشمند برجسته هسته‌ای کشور، نوع واکنش رسانه‌ها و همچنین سلبریتی‌ها را واکاوی کرده است.
آقای جعفر شیرعلی‌نیا در مطلب اخیرشان نکات و پرسش‌هایی راجع به مذاکرات هسته‌ای مطرح کرده است؛ این نوشته به بررسی محتوای مطلب ایشان می‌پردازد.
تاسف‌آور است اینکه چرا باید صهیونیست‌ها به این تصور ـ به یقین موهوم ـ رسیده و یا به آن تظاهر کنند که «ایران پاسخی نخواهد داد»! آیا این تصور یا تلقی موهوم دشمن ناشی از اظهارات کسانی نیست که مثلاً نوشته شدن نام رژیم صهیونیستی روی موشک‌های سپاه را برنمی‌تافتند؟! و...
دشمن فقط هنگامی اسلحه تحریم را کنار می‌گذارد که از کارآمد بودن و تاثیر آن نا‌امید شود و این ناامیدی هنگامی به دشمن دست می‌دهد که ببیند مسئولان کشورمان امور اقتصادی و معیشت مردم را به مذاکره و -با عرض پوزش- التماس برای لغو تحریم‌ها گره نزده‌اند.
واژه «جنگ نرم» بعد از فتنه ۱۳۸۸ وارد ادبیات سیاسی ایرانیان شد و قبل از آن از مفاهیمی مانند «عملیات روانی» یا «تهاجم فرهنگی» و... استفاده می‌شد.
دبیر نهضت سواد رسانه ای انقلاب اسلامی استان زنجان در یادداشتی در خصوص نقش و تاثیر رسانه ها، به عملیات روانی دشمن در فضای رسانه‌ای پرداخته و پیشنهاداتی نیز در این زمینه ارائه داده است.
یکی از ریشه های انزجار ملت ایران از آمریکا، اهانت دولتمردان آمریکا به ملت شریف ایران است.
مشکل رئیس‌جمهور فرانسه آنگونه که ادعا می‌کند،دفاع از آزادی بیان نیست، اگر چنین بود چرا نه فقط بررسی و تحقیق درباره هولوکاست بلکه حتی تردید نسبت به تعدادجعلی مورد ادعای صهیونیست‌ها نیز جرم تلقی می‌شود.
در واشنگتن حرف از «توافق پایِ دار» است، در تهران، برخی آن را توافق پایدار ترجمه می‌کنند. گفت‌وگو، مذاکره و توافق نیاز به مهارت دارد. گفت‌وگو نیاز به هوش، علم، حوصله، صبر، ادب، اخلاق و از همه مهم‌تر حق‌پذیری دارد.
از جناب عطریانفر تعجب می کنم که چگونه تلاش مجلس برای محافظت از مردم و حمایت از جامعه و به عهده گرفتن نقش سپر در مقابل تصمیم های دولت را تبلیغاتی و بی خاصیت تفسیر می کنند و در حالی که دولت از پاافتاده، دویدن و تلاش مجلس را به سیاسی کاری تقلیل می دهند. دولتی که نتیجه و حاصل هم طیفی های ایشان و جریان اصلاحات بوده است.